Uniwersum Metro 2033. Paryż: Lewy brzeg

Daleko tu do klimatu serii oryginalnej.

Daleko tu do klimatu serii oryginalnej.

Bardzo udany pierwszy tom nowej paryskiej trylogii z Uniwersum Metro. Może nie aż tak dobry jak oryginał Glukhovskiego, czy trylogia Diakova, ale niewiele im ustępujący. Klimat został zachowany, więcej jest tu fantastyki niż w pierwowzorze, lecz to akurat jest moim zdaniem atut.
Paryskie metro podzielone jest Sekwaną na dwie strony, lewy i prawy brzeg. W tej części eksplorujemy ten lewy brzeg wraz z kilkoma głównymi bohaterami, dla których ta część metra jest jedynym znanym im miejscem nadającym się do życia. Autor bardzo udanie wpisał się w konwencję tego postnuklearnego świata, jednocześnie dał od siebie kilka nowych ciekawych rozwiązań, zwłaszcza w kontekście dopasowania się ludzkości do warunków, w jakich przyszło im funkcjonować.
Bardzo mi się ta część podobała i już niecierpliwie czekam na kontynuację.
Teraz nadszedł chyba czas odkryć co się kryje na prawym brzegu.
Polecam.

Bardzo udany pierwszy tom nowej paryskiej trylogii z Uniwersum Metro. Może nie aż tak dobry jak oryginał Glukhovskiego, czy trylogia Diakova, ale niewiele im ustępujący. Klimat został zachowany, więcej jest tu fantastyki niż w pierwowzorze, lecz to akurat jest moim zdaniem atut.
Paryskie metro podzielone jest Sekwaną na dwie strony, lewy i prawy brzeg. W tej części...

Paryskie podziemne tunele metra. Ludzkość zamieszkuje Lewy Brzeg, natomiast Prawy Brzeg uważany jest za miejsce przeklęte. Dlaczego? Madonna z Bac próbuje rządzić, jest niezłomna, za wszelką cenę chce uratować to, co jeszcze zostało w ludziach. Czy uda jej się ich zjednoczyć? W świecie mroku, gdzie ludzkość skupia swoją uwagę na zaspokajaniu potrzeb mężczyźni zaczynają zachowywać się jak zwierzęta w odniesieniu do kobiet, a płeć piękna robi wszystko, by swoje słabości przekuć we władzę. Pruderia, wulgaryzmy, zezwierzęcenie. Krew, brud i ekskrementy. Jest mocno, dosadnie ale jakże sugestywnie i wciągająco.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo?fbid=943959820860137&set=a.530574228865367

Paryskie podziemne tunele metra. Ludzkość zamieszkuje Lewy Brzeg, natomiast Prawy Brzeg uważany jest za miejsce przeklęte. Dlaczego? Madonna z Bac próbuje rządzić, jest niezłomna, za wszelką cenę chce uratować to, co jeszcze zostało w ludziach. Czy uda jej się ich zjednoczyć? W świecie mroku, gdzie ludzkość skupia swoją uwagę na zaspokajaniu potrzeb mężczyźni zaczynają...

"Paryż. Lewy brzeg" to książka z uniwersum Metro 2033, w której tym razem zagłębiamy się w podziemia francuskiej stolicy. Powierzchnia ziemi po kataklizmie nie nadaje się do życia i ludzie od kilku pokoleń zmuszeni są do życia pod ziemią.

Opisany tu świat jest wrogi, brutalny - pełen zmutowanych stworzeń oraz również ludzkich mutantów. Węzły metra i poszczególne stacje stały się schronieniem dla zbyt dużej ilości ludzi. Lokalne władze przyjęły różne strategie, często nadużywając swojego stanowiska.

Madonna, przewodnicząca stacji Bac, ma plan na zjednoczenie lewobrzeżnej części podziemia Sekwany, poprzez stworzenie Federacji. W największej ze stacji rządzi bezwzględny pastor promujący kult Wyłonienia, w korytarzach metra buszują szperacze w poszukiwaniu nowych zasobów, na wielu stacjach grasują gangi.

Wszędzie szerzy się brud, ubóstwo oraz cała masa okrucieństwa i przemocy, szczególnie na tle seksualnym. To nie jest sympatyczne miejsce, a wiele scen i opisów są zdecydowanie napisane pod dorosłego czytelnika. Klimat jest naprawdę mroczny.

W tym trudnym świecie muszą odnaleźć się bohaterowie powieści, których jest tu naprawdę sporo. Jedni walczą o przetrwanie, drudzy knują intrygi, a trzeci próbują jak najwięcej ugrać dla siebie. Nie zabrakło jednak miejsca dla tych, którzy usiłują osiągnąć coś dobrego.

Podobała mi się ta książka, zapewniła mi sporo wrażeń i niebezpiecznych przygód. Większość postaci jest zdecydowanie szara moralnie, a niektórych można nazwać antybohaterami.

Myślę, że fani postapo mogą się dobrze odnaleźć w tej powieści i przenieść się w podziemia francuskiego metra, śledząc wielu bohaterów oraz ich liczne, niekiedy przeplatające się wątki.

Ja sama z przyjemnością sięgnę po kontynuację czy inne tytuły z tej serii 😁

"Paryż. Lewy brzeg" to książka z uniwersum Metro 2033, w której tym razem zagłębiamy się w podziemia francuskiej stolicy. Powierzchnia ziemi po kataklizmie nie nadaje się do życia i ludzie od kilku pokoleń zmuszeni są do życia pod ziemią.

Opisany tu świat jest wrogi, brutalny - pełen zmutowanych stworzeń oraz również ludzkich mutantów. Węzły metra i poszczególne stacje...

Mam na półkach serię Metro Dmitry'a Glukhovsky'ego, ale niestety wstyd się przyznać bardzo pobieżnie przekartkowałam pierwszy tom i chcę teraz wszystko nadrobić, tym bardziej, że to ten autor inspiruje innych do wzięcia udziału w projekcie Uniwersum Metro 2033.

Tym razem Paryż, dawna stolica przepychu, zepchnięta została do podziemi Metra. Zewnetrzny świat jest niedostępny, więc ludzie muszą żyć pod ziemią. I niestety nie najlepiej im to wychodzi. Brakuje dosłownie wszystkiego: od jedzenia poprzez światło i czystą wodę, a skończywszy na lekarstwach. Pomiędzy stacjami metra dochodzi do konfliktów, a w ciemnych tunelach spotkać można zmutowane stwory. Jest niebezpiecznie i łatwo można stacić życie, mało kogo obchodzi los innych ludzi, również tych obdarzonych pewnymi zdolnościami. To prawie tak jaby trafić na ogromne wysypisko śmieci i otaczającego fetoru i tam próbować sobie ułożyć życie.

W tej brutalnej rzeczywistości jest również walka o władzę i wpływy. Ci, którzy podpadną władzy trafią na Wyłonienie, czyli zostają wyrzuceni na powierzchnię. Tam już czeka ich tylko śmierć w okrutnych męczarniach.

Ta seria zapowiada się rewelacyjnie. Jest mrok w otaczającej ludzi rzeczywistości i w nich samych nie brakuje zła. Główne postaci są wielowymiarowe, a wiele wątków dobrze się uzupełnia.

Mam na półkach serię Metro Dmitry'a Glukhovsky'ego, ale niestety wstyd się przyznać bardzo pobieżnie przekartkowałam pierwszy tom i chcę teraz wszystko nadrobić, tym bardziej, że to ten autor inspiruje innych do wzięcia udziału w projekcie Uniwersum Metro 2033.

Tym razem Paryż, dawna stolica przepychu, zepchnięta została do podziemi Metra. Zewnetrzny świat jest...

Po zagładzie, jaką sprowadziła na siebie ludzkość, tylko tunele metra mogą ocalić gatunek ludzki przed wymarciem. Nie znając innego życia, w paryskim metrze wszyscy próbują jakoś przetrwać. Madonna, jedna z mieszkanek stacji Brac, próbuje wprowadzić w życie swój projekt Federacji. Ma on na celu podniesienie poziomu dotychczasowej egzystencji. Nie każdemu jednak ten pomysł przypadnie do gustu, co stworzy dodatkowe zagrożenie.

Uniwersum Metro 2033 to seria, którą uwielbiam od początku jej istnienia. Klimat, jaki towarzyszy wielu historiom z tego postapokaliptycznego świata, jest godny podziwu. Przez dłuższy czas projekt był zawieszony, lecz nadszedł moment jego reaktywacji i to naprawdę w dobrym stylu! 😁

Paryż: Lewy Brzeg to francuska wizja nuklearnej zagłady, którą powołał do życia Pierre Bordage. Trzeba przyznać, że autorowi udało się oddać to, co najlepsze w całej serii: całkowite odczłowieczenie i konieczność przystosowania się do nowych zasad 😱

W książce poznajemy wiele oddzielnych historii, dziejących się w tym samym czasie. Każda z nich ukazuje inną grupkę bohaterów i ich przygody. Dzięki temu poznajemy różne miejsca w paryskiej linii metra, a w każdej z nich dominuje inna społeczność 😶

Powieść czyta się z niezwykłą przyjemnością, zwłaszcza jeżeli komuś nieobce są klimaty postapokaliptyczne. Czuć na każdym kroku brud, społeczne zdegenerowanie oraz utratę wielu wartości. Wielokrotnie zostajemy zaskoczeni czymś, co dla bohaterów funkcjonuje na porządku dziennym. Takie zderzenia bywają moralnie bolesne, ale jakże praktyczne w świecie ukazanym w książce ☢️

Książkę polecam każdemu, niezależnie czy miał wcześniej styczność z uniwersum, czy będzie to pierwsza przygoda w tym świecie. Jest naprawdę bardzo klimatycznie, a fabułę śledzi się z dużym zainteresowaniem 😊

Po zagładzie, jaką sprowadziła na siebie ludzkość, tylko tunele metra mogą ocalić gatunek ludzki przed wymarciem. Nie znając innego życia, w paryskim metrze wszyscy próbują jakoś przetrwać. Madonna, jedna z mieszkanek stacji Brac, próbuje wprowadzić w życie swój projekt Federacji. Ma on na celu podniesienie poziomu dotychczasowej egzystencji. Nie każdemu jednak ten pomysł...

Bardzo dobra pozycja w Uniwersum #metro2033
Brutalna, krwista, trochę politycznych rozgrywek.
Tylko czemu kończy się tak szybko?
Kiedy kontynuacja?

Bardzo dobra pozycja w Uniwersum #metro2033
Brutalna, krwista, trochę politycznych rozgrywek.
Tylko czemu kończy się tak szybko?
Kiedy kontynuacja?

Książka przedstawia świat, w którym niedobitki ludzkości zeszły do podziemi. Kolejne pokolenia dorastają w paryskim metrze, bez świadomości, że kiedyś istniało życie na powierzchni. Nie umieją czytać a zresztą ich władcom nie zależy na wykształconym społeczeństwie. Życie tu jest okrutne. Nie ma żadnych praw. Istnieje niewolnictwo. Najwyższą karą jest wyłonienie na powierzchnię. Po wystawieniu na promieniowanie z ciała pozostaje spalona skwarka.

Wewnątrz metra istnieje kilka zwalczających się frakcji politycznych. I właśnie polityka jest tutaj na pierwszym miejscu. Jest pastor, które pragnie zachowania istniejącego status quo oraz Madonna, dążąca do zmian.

Książka jest mroczna, brutalna. Niewiele w niej promyków pozytywnych emocji. Widzimy pełen wachlarz ludzkich dewiacji, wykorzystywania, torturowania, kłamstw i manipulacji. Na pewno nie jest to lektura dla każdego. Wiele scen mnie zniesmaczyło lub wręcz wywołało wstręt.

Zakończenie sprawiało wrażenie urwanego w pół zdania. Jest to pierwsza część trylogii na podstawie Metra 2033 Dimitrija Glukhovsky'ego, więc możemy spodziewać się kontynuacji.

Książka przedstawia świat, w którym niedobitki ludzkości zeszły do podziemi. Kolejne pokolenia dorastają w paryskim metrze, bez świadomości, że kiedyś istniało życie na powierzchni. Nie umieją czytać a zresztą ich władcom nie zależy na wykształconym społeczeństwie. Życie tu jest okrutne. Nie ma żadnych praw. Istnieje niewolnictwo. Najwyższą karą jest wyłonienie na...

„Paryż. Lewy brzeg” to pierwszy tom trylogii osadzonej w uniwersum stworzonym przez Dmitry’ego Glukhovskiego. Nie trzeba jednak znać twórczości autora, żeby zrozumieć fabułę tej powieści, więc książka nie jest przeznaczona tylko i wyłącznie dla fanów „Metra”. Czy skradła moje serce?

Fabuła składa się z wielu wątków dotyczących różnych postaci. Mamy tutaj dość sporo polityki, bo ludzie walczą o zasoby i wpływy. Dzięki temu w książce znajdziemy wiele intryg, zamachów i machlojek, co przyjemnie urozmaicało całość. Do tego mamy tutaj historię innych bohaterów, która opiera się głównie na przetrwaniu w nieprzyjaznym środowisku oraz jego eksploracji, co także było ciekawe.

Atmosfera w powieści jest mroczna i duszna. Mamy wiele brutalnych scen, często także o podłożu seksualnym, więc zdecydowanie grupą docelową tej pozycji nie jest młodzież czy osób wrażliwe. Taki klimat idealnie pasuje za to do powieści, której akcja dzieje się w podziemnych tunelach w postapokaliptycznym świecie. Zasługuję więc na uwagę i wyróżnienie.

Bardzo podobał mi się motyw mutantów, który się tutaj pojawił. Ewolucja zaczyna modyfikować ludzi tak, by przyzwyczaić ich do życia w ciemności i niebezpieczeństwie. Niektóre dzieci rodzą się zniekształcone, inne posiadają różne przydatne zdolności. Bardzo ciekawy wątek, a na dodatek dobrze napisany.

Jeśli chodzi o bohaterów, moim zdaniem byli odrobinę nijacy. Przez to że jest ich naprawdę dużo, ciężko się z którymkolwiek zżyć. Same postacie niezbyt ewoluują pod wpływem różnych wydarzeń, za to ich relacje już jak najbardziej ciągle ulegają zmianie, co akurat dla mnie było dużym plusem. Niemniej nie przeżywałam jakoś bardzo ich losów. Nie mogę powiedzieć, że ich nie polubiłam, ale w większości przypadku nie wzbudzali we mnie większych emocji.

Niemniej myślę, że jeśli zdecydujecie się na lekturę tej powieści - nie zawiedziecie się. Dobrze się przy niej bawiłam i czekam z niecierpliwością na następny tom!

„Paryż. Lewy brzeg” to pierwszy tom trylogii osadzonej w uniwersum stworzonym przez Dmitry’ego Glukhovskiego. Nie trzeba jednak znać twórczości autora, żeby zrozumieć fabułę tej powieści, więc książka nie jest przeznaczona tylko i wyłącznie dla fanów „Metra”. Czy skradła moje serce?

Fabuła składa się z wielu wątków dotyczących różnych postaci. Mamy tutaj dość sporo...

Trochę się już stęskniłem za Uniwersum Metro, lecz z wiadomych przyczyn nie dostajemy już rosyjskich opowieści na ten temat. Przyszedł więc czas na Paryż i jest to całkiem przyzwoita powieść. Madonna z Bac snuje wizję federacji rozmaitych stacji metra, wyrusza więc w drogę, aby znaleźć swoich zwolenników i przekonać ich do połączenia sił. Akcja rozgrywa się w podziemiach, przesuwamy się ze między stacjami, gdzie na naszych bohaterów czekają rozmaite przygody oraz intrygi. Lecz Madonna, to tylko jedna z postaci, a perspektyw jest kilka, bo są jeszcze dzieciaki jak Juss i Plaisance czy uciekająca przed pastorem Zorza. Ci, którzy lubią klimat i ciasnotę metra powinni być zadowoleni. Mamy tutaj bowiem połączenie znanych więc motywów jak wędrówka po podziemiach, militarne potyczki, intrygi polityczne, sekciarskie społeczności, tajne przejścia oraz sporą liczbę rozmaitych stworów. Co mi się jeszcze podobało? Kilka oryginalnych rozwiązań jak dzieci mające nadprzyrodzone zdolności czy procedura wyłonienia, bliskość rzeki, brud i brutalność samego metra, sporo akcji i strzelanin. Natomiast trzeba też spojrzeć na inne kwestie. Bohaterowie są trochę sztampowi, musimy mieć dzieci, silne postacie kobiece, no i oczywiście kogoś w typie mędrca, który jest przekaźnikiem wiedzy o dawnym świecie. Brutalność świata mi się podobała, ale też po pewnym czasie doszedłem do wniosku, że okrucieństwo to chyba jedyna rzecz jaką ma ta powieść do zaproponowania. W pewnym momencie robi się to przewidywalne, że na każdą kobietę w metrze w byle jakim zaułku czai się gwałciciel. Na pewno to dobrze, że "Paryż. Lewy brzeg" nie jest odgrzewanym kotletem. Jest to zgrabna powieść, chociaż niepozbawiona pewnych kalk czy schematów, jednak jeśli komuś znudziły się już wyjścia na powierzchnię i łażenie po rosyjskich pustkowiach, to na pewno w jakimś sensie jest to powrót do klasycznej formy Metra.

Trochę się już stęskniłem za Uniwersum Metro, lecz z wiadomych przyczyn nie dostajemy już rosyjskich opowieści na ten temat. Przyszedł więc czas na Paryż i jest to całkiem przyzwoita powieść. Madonna z Bac snuje wizję federacji rozmaitych stacji metra, wyrusza więc w drogę, aby znaleźć swoich zwolenników i przekonać ich do połączenia sił. Akcja rozgrywa się w podziemiach,...